Raoef Mamedov maakte een vijfluik, en verbeeldde hiermee het laatste avondmaal. Naar het voorbeeld van Da Vinci's beroemde werk uit Milaan (1497) en geïnspireerd door het licht van Caravaggio en andere grote schilders uit de christelijke traditie als Giotto en Van Eyck en El Greco, liet Mamedov vier mannen en een vrouw die geboren werden met het syndroom van Down in wisselende samenstelling poseren als Jezus met zijn twaalf discipelen. Voor Johannes koos Mamedov een vrouw, Lena. Van de opstelling maakte hij vervolgens de foto's die de illusie van een schilderij opwekken.

Zelf wil hij de mensen die in zijn werk figureren niet zien als ‘lijders’ aan het Down Syndroom of - nog veel erger - mongooltjes. Hij ziet ze als de beste acteurs die hij maar kan hebben, vanwege hun puurheid, onbevangenheid en volstrekte eerlijkheid. Dat Mamedov het over acteurs heeft, is niet toevallig. Elke afgebeelde persoon is oorspronkelijk afzonderlijk gefotografeerd. Om de juiste houding en mimiek te krijgen moesten ze acteren, waarbij Mamedov zélf als tegenspeler fungeerde. De kunstenaar heeft zichzelf er daarna eenvoudigweg vanaf geknipt.

Raoef Mamedov werd op 26 januari, 1956 geboren in Azerbeidzjan, als zoon van een dierenarts/landheer en een epidemiologisch laborante. Na zijn militaire dienst in het Sovjetleger werkte hij als slotenmaker, chauffeur en als psychiatrisch hulpverlener. Daarna studeerde hij regie aan de Staats-Filmacademie. Momenteel is hij behalve kunstenaar en fotograaf regisseur bij de centrale Televisie en geeft hij masterclasses aan de Staatsacademie voor Televisie en Radio in Moskou. Hij maakte diverse (kunst)films en documentaires, waarmee hij verschillende prijzen won en exposeerde in een groot aantal musea en galeries.