Lente 2020

Column

Lente 2020

De merels zingen hun lied nog mooier dan ze ooit hebben gedaan
De prille lentezon scheen nooit zo intens en warm op ons gezicht
De knoppen van de beuk stonden niet eerder zo te springen om weer los te gaan
En terwijl de natuur ontluikt, doen wij de luiken dicht.

We doen er alles aan dit sociale vasten te verduren
We oefenen ons in gelijkmoedig en verdraagzaam zijn
We spreken onszelf troostend toe in donk’re, bange uren
Herhalen zachtjes voor ons uit een hoopgevend refrein.

En als we dromen, zien we achter een verre horizon het land
Waar ieder vrij is om zijn eigen weg te gaan
Daar lopen we onbevreesd hand in hand
We geven een stevige hug en kijken elkaar van dichtbij aan.

Daar hebben we het nu even mee te doen in deze lentetijd
In gedachten, zonder tussenruimte, bij onze dierbaren verblijven
Het geeft maar kleine verlichting in onze wederzijdse apartheid
We kijken reikhalzend uit naar ontmoetingen in levende lijve.

Danja van der Meer

Meld je aan voor de nieuwsbrief van Antropos.nu

Regelmatig een inspirerend voorproefje van kleurrijke bijdragen.